Gedicht van de week: ‘Waarom?’ (Esam al Wasete)
Radio Lelystad plaatst wekelijks een ‘Gedicht van de Week’ van een Lelystedeling. Er loopt namelijk veel dichttalent rond in Lelystad, en dat verdient een podium, ook op onze site. Bovendien is dichten leuk, inspireren de gedichten andere mensen wellicht ook tot dichten en bieden gedichten vaak een andere kijk op de werkelijkheid – bijvoorbeeld een actueel onderwerp.
Esam al Wasete volgende de school voor Fine Art in Bagdad. “Ik volgde daar opleidingen op het gebied van theater, schilderen en muziek. Ik heb in mijn eigen land, Irak, 20 jaar opgetreden als drummer en als acteur. Ik schrijf gedichten die op een Arabische website staan. Schilderen doe ik zowel met olieverf als in gemengde technieken. Ik houd van abstract.”
“In 2003 kwam ik naar Nederland. Eerst woonde ik in Dronten en sinds 2017 woon ik in Lelystad. Ik ben lid van het kunstenaarscollectief KUP-11 en dichterskring ‘De Dijkdichters’. In 2018 werd ik stadsdichter van Dronten, voor een periode van twee jaar. Dit gedicht heb ik geschreven vanwege de eindeloze oorlogen en aan de dood waaraan we niet kunnen ontsnappen. Het is het verdriet dat ons hart vult, wanneer we onze dierbaren dag na dag verliezen…”
Waarom?
Wanneer de kaarsen huilen
raakt hun lichaam leeg
en hun gespetter loopt hoog op
niemand zal hun tranen tegenhouden
alleen mijn warme uitademing
de duisternis zal niets verhelderen
alleen het daglicht
Wij bidden meer dan de monniken
wij slapen minder dan de bewakers
en wij vergrijzen voor onze tijd
want de dag van morgen komt hijgend
alsof hij vlucht uit ballingschap
Maar overal kopen de bijen honing
daar de bloemen
achter doornen verborgen zijn
en de zomer gevlucht is
en overal
zijn de kinderen nog steeds op zoek
naar de plant van eeuwig leven
die Gilgamesh verloren heeft
omdat ze uit de dood willen ontwaken
omdat de dood hun bed niet wil verlaten
en hun dromen blijft opsporen
en overal
spelen de kinderen met kraaien
samen springen ze op de afvalhopen
en de vliegen dansen met plezier
op hun gezichten
omdat hun lichaam vuil is
en de kraaien vergeten te krassen
Waarom rijzen onze gebeden in de oorlog
terwijl de vrede zwijgt
wanneer de oorlog ons vergeet
kunnen wij ook vergeten
wij houden nog slechts twee minuten stilte
Waarom verspreiden de herfstbladeren zich op onze wonden als zout zoals de winter zich verstopt achter de gordijnen op zoek naar een wolk
Waarom is ons huilen zonder tranen
en zijn onze harten zonder polsslag
zoals een woestijn
op zoek is naar een vijver
Waarom is onze weeklacht
erfgenaam geworden
waarom zijn onze gedichten hijgend
alsof ze lange afstanden gelopen hebben
als bij een wedstrijd
Geachte Dood
neem alles van mijn lichaam
zoveel als jij wilt. Maar…
vergeet niet dat mijn moeder
nog zonen zal baren als graankorrels
en de bruiloft van de dood
blijft mijn vrijheid.
