Skip to main content

Gedicht van de week, Martin Packbier: Het onbeschreven blad

23 april 2024
Jan Staphorst

Radio Lelystad plaatst wekelijks een ‘Gedicht van de Week’ van een Lelystedeling of iemand uit de omgeving. Er loopt namelijk veel dichttalent rond in Lelystad, en dat verdient een podium, ook op onze site. Bovendien is dichten leuk, inspireren de gedichten andere mensen wellicht ook tot dichten en bieden gedichten vaak een andere kijk op de werkelijkheid, bijvoorbeeld een actueel onderwerp. Deze week Martin E. Packbier (1975) uit Zeewolde, afkomstig uit het Limburgse Gennep. “Dit gedicht heb ik vorig jaar geschreven op een moment dat ik het zicht kwijt was op mijn schrijverschap en mijn relatie. Bij beide was ik te veel bezig met de opsmuk, terwijl de kracht juist zit in de basis,” zegt hij. “Ware liefde vind je niet in alle randzaken, maar in de puurheid van jezelf en de ander. En het ware verhaal is te vinden in de woorden die (nog) niet staan beschreven.”

Het onbeschreven blad

Jouw blad ligt hier voor me, onbeschreven en mooi

Soms voelt het wit als een leegte in mijn leven

Vandaag wil ik zien wat er ooit zou kunnen staan

Vandaag wil ik voelen wat je me wilt geven

Ik kijk en weet dat ik nooit kan verwoorden

Wat je me wilt laten zien, wat ik voel

Ik kijk en weet dat ik nooit zou kunnen omschrijven

Wat je me wilt zeggen, wat ik bedoel

De leegte die we vaak voelen

Omdat de ruimte zo vol is

De warmte die we vaak missen

Omdat het leven te veel is

We zoeken naar de ruimte tussen de regels

Naar de zinnen die ons iets willen zeggen

We zoeken naar de stilte in de teksten

Naar iets om onze zinnen te verleggen

Vandaag wil ik niet meer zien naar wat geschreven staat

Vandaag wil ik niet meer wachten totdat iets moois ontstaat

Ik sla mijn bladzijde om

En kijk naar het onbeschreven blad

Jij ligt hier voor mij zonder woorden

Met achter je alles wat je bezat

Onbeschreven ben je perfect, puur en mooi

Je bent alles en meer wat al staat beschreven

Veelomvattend en onbeschrijfbaar groot

Woorden zijn overbodig in een onbeschreven leven