Critici die zeggen dat Lelystad de jeugdzorg niet volgens de regels uitvoert en veroorzaakt dat kinderen niet de juiste zorg krijgen, moeten dat nader uitleggen, betoogt wethouder Annemieke Messelink-Dijkstra. Ze zwicht niet voor de aankondiging van zorgaanbieders dat ze naar de rechter stappen omdat Lelystad de toewijzing niet uit handen wil geven.

"Lelystad heeft, net als alle andere gemeenten, de bevoegdheid om jeugdhulp in te zetten (een beschikking af te geven) en te financieren. Dit is in de Jeugdwet zo geregeld en de gemeenteraad heeft het budgetrecht daarvoor," aldus de wethouder. En dat gebeurt zodanig in overleg met de hulpverleners dat de effectiviteit is gewaarborgd, zegt ze.

Samen Veilig, de William Schrikker Stichting en het Leger des Heils kondigden vorige week een kort geding aan. Inzet: "Ambtenaren gaan op de stoel van de rechter en de jeugdbeschermingsorganisaties zitten om te bepalen welke zorg nodig is. Lelystad houdt zich hiermee niet aan de Jeugdwet," aldus bestuurder Paul Janssen van Samen Veilig. Evenals zijn collega Louise Voorhorst van Triade Vitree stelt hij dat Lelystadse kinderen niet de zorg krijgen die ze nodig hebben.

"We hebben kennis genomen van deze bewering," is de reactie van Messelink-Dijkstra. "We zouden graag horen waarin Lelystad precies de Jeugdwet niet volgt. We hebben zorg ingekocht en we zetten deze in wanneer daar om gevraagd wordt. Voorafgaand aan het inzetten van hulp vindt er eerst overleg plaats door de gemeente, met de organisatie met betrekking tot de gevraagde zorg en het ingekochte aanbod zoals de Jeugdwet voorschrijft." En voor wat betreft het vermeende gebrek aan kwaliteit: "Een verwijzer (in dit geval de gecertificeerde instelling) geeft aan welk aanbod nodig is voor een jeugdige en overlegt met de gemeente welk ingekocht aanbod (of eventueel niet-ingekocht aanbod) daarvoor kan worden ingezet. De gemeente geeft dan een toewijzing af. De gemeente heeft dáárvoor de professionaliteit in huis."

Dwarsligger

Achtergrond is een verschil van inzicht over regionale samenwerking. Los van de juridische en inhoudelijke kritiek is het verwijt dat Lelystad nu een dwarsligger is die de samenwerking belemmert. De Flevolandse gemeenten kopen al gezamenlijk jeugdzorg in. Die wordt namelijk niet verzorgd door de overheid zelf, maar door particuliere organisaties, waaronder de vier hierboven genoemde. Bijna alle betrokkenen willen dat straks ook de toewijzing regionaal wordt geregeld. Lelystad heeft echter daarvoor een poos geleden eigen organisatie op poten gezet - die zou zowel goedkoper als effectiever zijn - en heeft daar dus nog steeds vertrouwen in.  

Roepen dat het 'anders moet', kan in de praktijk tot botsingen leiden, zegt Messelink-Dijkstra daarover.  Maar:  "We hebben jeugdhulpaanbod ingekocht, zowel lokaal als regionaal. Dat we (mogelijk) regionaal verschillend aankijken tegen de transformatie in de jeugdzorg of hoe die te bereiken, staat niet in de weg aan gezamenlijk inkopen van jeugdhulpaanbod wanneer dat doeltreffend en doelmatig is (in lijn met de Jeugdwet)."