'Verslaggever Desi' zelf in het nieuws met winnen award

De meeste mensen die dit lezen zullen haar kennen als ‘verslaggever Desi’, maar onze eigen Desi Bootsman van Radio Lelystad heeft veel meer in haar mars. Gisteren won zij in Nemo de ‘Amsterdam Innovation & Science Award’. Haar idee, ‘Mazehunter’, een spel voor kinderen met dyslexie, kan nu verder ontwikkeld worden.

Sterke motivatie

Een van de dingen die de jury roemde toen die haar idee uit de drie finalisten als winnaar koos, was haar intrinsieke motivatie om van Mazehunter een succes te maken. Desi heeft namelijk zelf dyslexie,  op Wikipedia omschreven als ‘een aandoening waardoor mensen moeite hebben met het kunnen lezen en schrijven van woorden’.

“Ik zag in mijn omgeving dat heel veel mensen met dyslexie een afkeer hebben van lezen. Ik heb dat zelf niet, ik lees in mijn vakantie het liefst drie, vier boeken, dus ik dacht ‘Huh? Waar komt dat nou vandaan?’ Als je dyslectisch bent, betekent dat niet dat je niet kunt lezen. Je hebt er misschien iets meer moeite mee.”

Omgaan in jeugd

Desi dacht terug aan haar jeugd en hoe er op haar basisschool werd omgegaan met haar dyslexie. “Ik heb het idee dat ik er in mijn jeugd heel goed in getraind ben. Ik mocht jongleren, touwtje springen of met twee handen tegelijk op een krijtbord schrijven. Ik wist dat toen nog niet, maar dat waren oefeningen om mijn twee hersenhelften met elkaar te laten samenwerken.” Want ofschoon dat nog geen wetenschappelijk vastgestelde oorzaak is, is het wel een gedachte die ook getoetst is: bij kinderen met dyslexie werken die hersenhelften minder goed samen. “Het is daarom niet puur een probleem dat je hebt met lezen of schrijven. Typerend is wel dat je daar moeite mee hebt, je hebt extra moeite met d’ en t’s, je leestempo ligt wat lager en mensen lezen vaak radend, waarbij ze raden wat er op een bord of in een tekst staat.”

Zelf trainen

Omdat op veel basisscholen vandaag de dag kinderen met dyslexie minder goed begeleid worden, simpelweg omdat daar geen tijd of geld voor is, bedacht Desi dat het mooi zou zijn als kinderen zichzelf kunnen trainen, zonder dat ze het idee hebben dat dat moet of dat het nodig is. “Daarop heb ik Mazehunter bedacht: een spel dat kinderen gewoon thuis, op de tablet kunnen spelen, omdat het leuk is, terwijl ze daarbij de samenwerking tussen hun hersenhelften trainen. Daarom heb ik het ook Mazehunter genoemd: dat heeft geen enkele associatie met dyslexie. Mazehunter is een klein draakje, dat op avontuur gaat en allerlei dingen tegenkomt. Daarbij krijgt de speler opdrachten, zoals een tekening maken met beide handen tegelijk op het tekenbord bij de tablet. Die tekening komt dan vervolgens weer in het computerspel terecht.” Het spel is bedoeld voor kinderen van 6 tot 10 jaar. 

Veel tijd en geld

Zoiets ontwikkelen kost veel geld, tijd en aandacht. “Eerder heb ik, samen met studenten van de Hogeschool van Amsterdam die dat als studieopdracht kregen, een prototype ontwikkeld van het spel. Dat is leuk, want ik heb zelf aan de HvA gestudeerd. Daarna heb ik een subsidie aangevraagd en gekregen van 25.000 euro om het prototype verder te ontwikkelen met een gamebedrijf.”  

Ondertussen wordt er ook uitgebreid getest. “Je moet ook veel onderzoeken doen. Met kinderen. Om te kijken of het goed werkt en of ze het leuk vinden.” De eerste onderzoeken laten zien dat dat geen probleem is. Met de 10.000 euro die Desi gisteren won, kan Mazehunter de volgende fase in gaan, kan er nog meer getest worden en kan het spel verder geperfectioneerd worden. Desi’s droom is dat elk kind die dat wil met dat spel aan de slag kan gaan.

Talenten ontwikkelen

Tegelijk kan het spel ervoor zorgen dat het maatschappelijk begrip voor dyslexie wordt vergroot. “Het is geen stoornis of ziekte. Het valt ook niet op te lossen en dat moet je ook helemaal niet willen. Dyslexie heeft ook mooie kanten. Er is wel eens onderzocht dat mensen die werken in creatieve beroepen, zoals architecten, vaak dyslectisch zijn. Steve Jobs, Pablo Picasso, zij schijnen ook dyslexie te hebben gehad.”

Het denken in de maatschappij moet er dan ook op gericht zijn dat kinderen het leren (h)erkennen en ermee leren omgaan. “Omhels de mooie kanten van dyslexie en leer omgaan met de minder mooie kanten.” Voor Desi heeft dat gewerkt. “Bij mij is dat spelenderwijs gegaan en dat is de beste manier. Ik ben nu werkzaam in de media, ik maak video’s, presenteer radioprogramma’s en schrijf nieuwsberichten. En ik vind lezen leuk!” Als de CEO van Mazehunter straks dus het levende bewijs is dat dyslexie geen drempel hoeft te zijn die je tegenhoudt, maar juist iets kan zijn dat je verder brengt, heeft het draakje haar waarde meer dan bewezen. “Zodat kinderen niet verdrietig hoeven te zijn als ze verteld wordt dat ze dyslexie hebben, of er faalangst door krijgen, maar er mee leren omgaan en hun talenten ontwikkelen.”

Foto: de uitreiking van de award.  Bastiaan Aalbergsberg ©

{jcomments on}