Zangeres Edsilia Rombley (1978) groeide op in Lelystad en heeft daar mooie herinneringen aan. “Ik ben zelfs ambassadeur van Lelystad,” zegt ze lachend. “Ik heb er een heel fijne tijd gehad en voelde mij welkom in een wijk waar veel mensen zich niet veilig voelden door criminaliteit. Ik heb het zelf helemaal niet zo ervaren.” Ze heeft het over de Waterwijk, met de kanttekening dat daar inmiddels veel is verbeterd.

Hoe dan ook, het was voor de latere zangeres vooral gezelligheid en veel buiten leven.

Rombley is meerdere keren verhuisd binnen Lelystad. “Ik weet nog dat toen we voor de tweede keer verhuisden, ik twintig minuten fietsen van school af woonde. Hierdoor ging ik vaak met vriendinnen fietsen en sprak ik zelfs voor schooltijd nog af om gezellig bij te kletsen. Voor de middelbare school gold hetzelfde.”

De huur ging voor

In de tijd dat Rombley in Lelystad woonde, was er één muziekschool: Kubus. "Ik wilde heel graag op muziekles.” Bij de Kubus stond een lange wachtlijst en bovendien had Rombley’s moeder niet genoeg te besteden om muzieklessen te betalen. “Ze was een alleenstaande moeder, dan gaat het betalen van de huur toch echt voor.”

“Ik ging daarom op voetbal. Een stuk goedkoper en ik deed het ook altijd al op het pleintje in de buurt.”

Lage stem

Zingen deed ze als ze alleen thuis was in de woonkamer. “Mijn zus zong en mijn broer rapte. Zij waren er altijd heel fanatiek in. Ik zong stiekem soms mee, maar ik vond het op jonge leeftijd niet leuk dat ik zo’n lage stem had.” Toen ze 15 jaar was, kwam er een ommekeer: ze ging in de r&b-meidengroep Dignity. “Ik pakte vaak de lage partij bij de harmonieën en ontdekte hoe belangrijk een lage stem is in zo’n groep.”

Soundmixshow

Drie jaar later deed ze mee met de Soundmixshow, met een nummer van een zangeres die nog steeds een speciaal plekje in haar hart heeft: Oleta Adams. Die werd een mentor voor Rombley. “Toen ik haar ontmoette, vertelde ze dat zij ook lang heeft geworsteld met het omarmen van haar lage stemgeluid. Ik vond het heel bijzonder dat iemand waar ik zo naar opkeek, dezelfde dingen heeft doorgemaakt.” Rombley won de Soundmixshow en brak door.

Ze ontdekte naast Adams ook Toni Braxton en Gladys Knight. “Allemaal vrouwen met prachtige lage stemmen. Door veel naar hen te luisteren, ben ik mezelf verder gaan ontwikkelen en kon ik mijn stem omarmen.”

De muzieksoorten waar ze nu graag samen met haar man, Tjeerd Oosterhuis, naar luistert, zijn nog steeds pop/r&b, soul en swingbeat. “Die klik hebben we gelijk. We houden allebei van de romantische classics, maar ook de soulmuziek van hedendaagse artiesten als Ne-Yo, Usher en Bruno Mars.”

Muzikale dochters

Dochters Imaani en Aisa-Lynn zijn net als hun ouders ook heel muzikaal. “Het is niet normaal, ik sta er soms weleens versteld van wat zij kunnen,” zegt Rombley lachend. “De grootste ontwikkeling is ontstaan in de coronatijd. De jongste zit op pianoles, de oudste zingt graag en heeft op school veel vakken met kunst en muziek. Ze hebben een scherp gehoor, net als hun vader.”

Rombley vertelt dat ze soms wordt gecorrigeerd door haar dochters. “Ze helpen mij weleens als ik liedjes moet instuderen. Het komt echt volledig uit henzelf. Sommige ouders zeggen: ‘Jááá mijn kinderen hebben heel veel talent, maar...’ Nee, ik schrik er echt van hoe goed ze soms spelen.”

MuziekSpeelplaats

Eind 2024 werd een droom van Rombley en Oosterhuis gerealiseerd: de MuziekSpeelplaats Lelystad. Een plek waar kinderen tussen de 7 en 13 jaar, al dan niet talentvol,  gratis muzieklessen en workshops kunnen volgen - en vooral samen muziek maken. “We hebben zangeres Merredith van der Pool, die ontzettend leuke dingen met ze doet, ze schrijft bijvoorbeeld weleens liedjes met ze. Zij is het boegbeeld van MuziekSpeelplaats Lelystad. Ze kent de buurt en geeft de kinderen een veilig gevoel.”

Dat er in elke buurt een laagdrempelige en veilige plek komt waar kinderen muziek kunnen maken, dat is belangrijk, zegt het voormalige pleinvoetballertje. “Een stem neem je overal mee, maar hoe gebruik je die precies? We zien veel kinderen met talent die het zelf nog moeten ontdekken. Ik heb gezien dat het heel veel doet voor de kinderen.”