Geen oplossing rond golfbaan, maar wel 'een sprankje hoop'

Het is een onderzoeker niet gelukt een uitweg te vinden in de impasse rond de golfbaan in Lelystad. Toch gloort er een klein sprankje hoop, concludeert hij, nu de gemeente en Unigolf wel weer met elkaar aan tafel zitten. Dat blijkt uit de rapportage die hij aan de gemeenteraad heeft gestuurd.

Geschiedenis

Het is een langslepend conflict rond de golfbaan aan de kust. Projectontwikkelaar Unigolf is daar aan het einde van de vorige eeuw begonnen met de ontwikkeling van het Flevo Golf Resort: 350 woningen aan de golfbaan, deels recreatiewoningen en deels woningen voor permanente bewoning. De exploitatie van een golfbaan maakte deel uit van de plannen. Later hebben de recreatiewoningen op verzoek van de ontwikkelaar een status voor permanente bewoning gekregen en mocht Unigolf nog 145 extra woningen bouwen. De golfbaan was inmiddels uitgebreid van een 9-holesbaan tot een 18-holes golfbaan, een 9-holes oefenbaan, een driving range en een ‘golf event center’.

Extra woningen

In 2018 deed Unigolf het verzoek bij de gemeente om op een deel van de golfbaan en aan de rand van de wijk nog eens 138 woningen te mogen bouwen. De golfbaan zou niet langer rendabel zijn. Er zou dan een 9-holes golfbaan overblijven, die met het event center aan de golfclub overgedragen kon worden.

Onder bewoners op het golf resort bestond echter veel weerstand tegen de plannen voor extra woningbouw, net als bij het aangrenzende Golfpark. De gemeente wilde mede daarom geen medewerking verlenen aan het bouwen op de golfbaan. Unigolf heeft daarop het onderhoud aan de golfbaan gestaakt, waardoor deze nu dreigt te verwilderen en verloederen.

Bewegen noodzakelijk

De onderzoeker concludeert dat de woningen op het golf resort altijd in de markt zijn gezet als ‘wonen aan de golfbaan’ en daarom ook niet los van elkaar mogen worden gezien. Verder constateert hij dat er geen oplossing mogelijk is tenzij de gemeente of Unigolf bereid is te bewegen. De gemeente zou kunnen proberen de grond te onteigenen, omdat Unigolf zich eerder verplicht heeft de golfbaan te exploiteren, maar dat is een lange, juridische weg zonder garantie op succes. Er is namelijk nooit afgesproken tussen ontwikkelaar en de gemeente dat de eerste de baan zou moeten blijven onderhouden als de eerder geplande woningbouw is gerealiseerd, en dat is het geval. Unigolf geeft bovendien aan de tijd te hebben en blijft bij haar eis voor extra woningbouw.

Het advies aan beide partijen is dat er afspraken worden gemaakt over overdracht van de grond en de openbare ruimte, dat de gemeente de golfclub of een stichting de golfbaan laat exploiteren en dat men Unigolf toestaat op kleine schaal, waar het bestemmingsplan dat toestaat, woningbouw te plegen. Eventueel zou de gemeente Unigolf, als onderdeel van een overeenkomst, elders in Lelystad de ruimte kunnen bieden te gaan bouwen.

Sprankje hoop

De gemeente en Unigolf zijn echter sinds begin dit jaar wel weer met elkaar in gesprek, omdat met het bereiken van de bouw van de eerder afgesproken 495 woningen ook aan de realisatieovereenkomst is voldaan en bij beide partijen de behoefte bestaat deze nu af te sluiten. Beide partijen erkennen bovendien dat grondverwerving van de golfbaan, het openbare gebied en de instrastructuur door de gemeente de enige oplossing is. En omdat alle partijen, van ontwikkelaar tot bewoners, het er over eens zijn dat de golfbaan, wellicht in kleinere vorm, behouden moet blijven, concludeert de onderzoeker dat er ‘een sprankje hoop’ is dat er toch een oplossing komt in deze langslepende kwestie waarin iedereen tevreden is. Zijn eigen rol daarin is echter, vooralsnog, wel uitgespeeld.

{jcomments on}