Radio Lelystad plaatst wekelijks een ‘Gedicht van de Week’ van een Lelystedeling of iemand uit de buurt. Er loopt namelijk veel dichttalent rond in en om Lelystad, en dat verdient een podium, ook op onze site. Bovendien is dichten leuk, inspireren de gedichten andere mensen wellicht ook tot dichten en bieden gedichten vaak een andere kijk op de werkelijkheid, bijvoorbeeld een actueel onderwerp.

Vandaag Patrick Kramer. Hij schreef als kind al een boek, trad op op enkele festivals en open podia. Nu wil hij verder. “Het is een wens van me om mijn werk met een groter publiek te delen, en het Sunsation-festival en het uitgeven van mijn eigen bundel staan nog op het verlanglijstje.”

Ik ben een deel-tijd

van maanden en jaren,

een terugkerend tijd-stipje

op de horizon

van historisch hemel-staren.

In het ‘ene vers’ dansen met mij

de zon, de maan en wat planeten

een galactische dans, om zo

wat is, was én komt,

niet te vergeten.

In mijn huis zijn Jupiter, Mars en Mercurius

eeuwig trouwe vrinden,

die me met de regelmaat van de klok

altijd weer, weten te vinden.

Waar, bij het bezoek van mijn geliefden,

eerder een pak met stropdas voldeed,

daar zien Freiya en Venus

me nu graag meer casual gekleed.

Maat-werk staat me al-tijd goed.

Al word ik, in de tijd,

naar eigen wens en ruimte gemeten.

Voor de een past maatje 32 of 36 goed bij mij.

De ander ziet in mij een 40+

en is, op gezette tijden, minder vrij.

Mijn accountant komt met 52

niet altijd he-le-maal rond

en zet mij dan op m’n nummer,

voor een ietwat te dikke kont.

Ik voel me echter geenszins aangevallen

en kies er simpelweg voor

om het oude jaar

wat later uit te knallen.

Híj kan je overigens dan wel

op een briefje geven,

waar al mijn overwerk

ergens is gebleven.

Zo blijf ik keurig bij de tijd

én in balans.

en krijgt mijn agenda,

ook ná de jaarwisseling,

weer een nieuwe kans.

 

Goede doelen en organisaties

plaatsen van alles vóór en áchter mij

om aandacht of geld te vragen.

Zo help ik als vrijwilliger mee

om ook mijn een steentje

in het samen-leven bij te dragen.

Planners markeren sinds jaar en dag

mijn pashokjes graag rood, oranje en groen,

omdat anders niemand exact meer weet,

wat ze met mijn tijd-vakken moeten doen.

Omringd door vele ‘eersten’ en ‘laatsten’

ga ík me in deze tijd-rit

echt niét, meer haasten.

Seconden, minuten, uren en dagen

zijn tóch altijd wel eerder klaar,

maar van millennia en eeuwen,

blijf ik, tot in lengte van dagen,

al-tijd nog de grote winnaar.

Ik laat me niet meer uit-dagen

om sneller te gaan lopen,

of te moeten vertragen.

Ik heb de tijd,

al vlieg ik soms voorbij

en wandel liever dan dat ik ren.

een vast ritme door de loop der tijden,

tot ik weder-om

op hetzelfde punt gekomen ben.

Op mijn tijdspad,

leef ik van dag tot dag,

Mijn ronde-tijden zijn bekend.

Mijn sterrenstatus is hemel-hoog

en staat al-lang beschreven

op het firmament.

Ik vrij met godinnen en copuleer met maanden,

hemellichamen buitelen over mij heen.

In mijn tijd-perk bloeit de liefde van aanstaanden

en ben ik zelf ook nooit alleen.

Over-tijd zijn probeer ik echter wel te vermijden,

om zo verwachtings-volle ouders,

chrono-logisch, op het juiste moment te verblijden.

De Franse revolutie duurde voor mij veel te lang;

daar hakten ze mij namelijk in stukken van 10.

Waar men het in de Sovjet Unie, ooit als test,

bij 6, al op mij had voorzien.

Wie wil dat ik pas na 13 terug kom keren,

zal eens bij de Maya’s moeten informeren.

De Romeinen, die sloegen voort-durend 8 op mij,

maar nu mijn dagen zijn geteld,

ben ik met 7 al héél blij.

Jaren verzuchten dat het

week in, week uit,

hetzelfde patroon is met mij.

De ene keer vóór dit,

dan weer tégen dat

en in het weekend altijd vrij en zat.

Mijn weeklacht wordt daarentegen

al eeuwenlang niet gehoord.

Men denkt dan dat ik lach,

terwijl er iets anders is,

wat mij ontzettend stoort.

Met etenstijd word ik door et-malen bepaald.

Van restaurant, thuisbezorgd, tot afgehaald zet ik

mijn tanden des tijds graag

in het menu

van terugkerende maal-tijden

zoals friet, gehakt, of piepers met vlees en jus.

Mijn tijdsbestek maakt alles beter te verteren.

Of mijn vastenperiode beter voor je is,

dat zal de tijd ons moeten leren.

Ben ik trouwens weer eens

zonder paraplu geweest op pad

dan raak ik door-en-door,

ja, tot op de botten, nat.

Na flink doordrenkt te zijn

kom ik er eventjes niet meer uit,

keer naar binnen, leg mijzelf in bad,

voor een wijs besluit.

De inzichten komen dan,

na een tijdje soppen

vanzelf naar boven drijven,

waar ik eerder dacht

dat mijn vraagstukken

onbeantwoord zouden blijven.

Een religie hang ik trouwens ook niet aan.

Want zeg nou zelf:

start ik nu op de dag van de zon,

of begin ik met de nieuwe maan?

Mijn begin, is voor anderen juist het eind,

en dat houdt menige discussie overeind.

Laat ze maar lekker met elkaar twisten

de christenen, Joden en zevendedagsadventisten.

Ik geloof het wel,

voor mij maakt het geen verschil.

Ik pak gewoon een rustdag

wanneer ik dat zélf graag wil.

Men noemt mij teergevoelig, ja zelfs zacht,

maar daarin ligt tegelijkertijd juíst mijn kracht!

Harde kunststoffen worden slapjes in de benen

wanneer ik, in hun substantie ben verschenen

Zelfs de hardste jongens weet ik te kraken

door hun kern weer zacht te maken.

Boeken geef ik graag als geschenk,

wanneer ik eens per jaar

weer aan de schrijfkunst denk.

Duik ik echter zelf in-boeken,

dan ben ik wat gereserveerd

en zal je mij elders moeten zoeken.

Als een hamster in een rad,

cirkel ik zo wat rond door ruimte en tijd

en geef mijn cyclische draai

aan het wiel van ’t leven

streepjes krassend op de tijdlijn onder mij

na elke dag of zeven.

 

Geplaatst op 16 augustus 2023.

{jcomments on}