Een kerstsprookje in de polder: mager en gewond, maar Tijger is na zeven jaar terug
Het zijn van die hartverwarmende verhalen, zeker zo in de donkere dagen vlak voor kerst: Fleur ten Haaf uit Zeewolde is afgelopen weekend, tot haar stomme verbazing, herenigd met haar kat Tijger. Het diertje is zeven jaar geleden verdwenen, en Fleur was er al van uitgegaan dat Tijger was overleden. Tot afgelopen vrijdag de telefoon ging, en de dierenambulance in Almelo wist te melden dat Tijger daar was opgedoken. Voor Fleur voelde het telefoontje onwerkelijk. “Het heeft echt even een uurtje geduurd voordat het besef kwam: hoe dan?”
Tijger werd in het voorjaar van 2017 bij Fleur thuis geboren en raakte begin 2018 vermist. Het was de eerste eigen kat van Fleur. De vermissing werd meteen gemeld bij Amivedi, de organisatie die vermiste en gevonden huisdieren registreert en bijhoudt. “Die melding heb ik er nooit afgehaald,” vertelt Fleur. Toch verdween de hoop langzaam. “We wonen op een industrieterrein, dus na een tijdje gingen we er allemaal vanuit dat ze doodgereden was. Helaas gebeurt dat vaker.”
Toen de dierenambulance vrijdag de chip uitlas, verschenen haar naam en telefoonnummer. De medewerkers van de dierenambulance keken raar op toen Zeewolde als woonplaats werd weergegeven. Zelf dacht Fleur dat het een vergissing was: “Ik zei nog: Ik heb twee katten die gewoon thuis zijn, dit is niet mijn kat.” Tot de naam Tijger werd genoemd: “Ik dacht: Dat kan niet, ze is al zoveel jaar weg.”
Paardenstal
Tijger werd gevonden nadat zij was komen aanlopen bij een paardenpensionstal in Overijssel. Ze was er slecht aan toe en de vrouw die haar aantrof aarzelde geen moment. Ze nam haar mee en schakelde direct de dierenambulance in. “Ze hebben echt super gehandeld, dat is precies wat je moet doen.”
De poes werd naar een asiel in Almelo gebracht, waar zij werd opgevangen en onderzocht. Daar werd haar chip uitgelezen en werd duidelijk dat Tijger een bewogen leven had geleid. Ook haar gedrag viel op: “Ze is zo lief naar mensen toe en totaal niet verwilderd. Ze moet al die tijd ergens bij mensen hebben geleefd, dat kan niet anders.” Ook bijhet ophalen viel dat op. “Ze liep zelf haar reismandje in. Alsof ze wilde zeggen: ‘kom op, we gaan’, terwijl katten meestal een hekel hebben aan reismandjes.”
Tijger verblijft nu in het huis van de moeder van Fleur, waar ze eerder ook heeft gewoond en goed in de gaten kan worden gehouden. De katten die er waren toen Tijger verdween, zijn er niet meer. Inmiddels zijn er andere katten, die via een bench rustig kennis kunnen maken met Tijger. Ondertussen lijkt het alsof Tijger nooit weg is geweest. “Ze is nergens bang voor, zelfs niet voor het hondengeblaf vanuit de opvang en trimsalon.”
Zorgen om gezondheid
Naast blijdschap zijn er ook zorgen om de gezondheid van de poes. Ze is mager en heeft wonden aan alle vier haar poten. Ook haar bekje is beschadigd, waardoor eten pijnlijk is. “Het is wel echt een doorzetter, want ze eet droge brokjes, terwijl ze ook nat voer tot haar beschikking heeft.”
Maandag lag ze ruim twee uur onder narcose om haar wonden schoon te kunnen maken. Het herstel zal veel tijd gaan kosten. “Het belangrijkste is dat haar mondje goed geneest, zodat ze pijnloos kan eten.” Toch blijft de familie hoop houden. “Wij hebben er vertrouwen in dat het goed gaat komen en we gaan ervoor.”
De situatie is “heel dubbel,” legt Fleur uit. “We zijn heel blij dat ze weer terug is, maar hebben ook veel vragen over wat Tijger de afgelopen jaren heeft meegemaakt. Waarschijnlijk krijgen we daar nooit antwoord op, maar toch hoop ik dat iemand die meer weet dit leest en contact met ons opneemt.”
De poes werd vrijdag opgemerkt door Jamylee Wiehink, die haar paard op stal had staan bij het pension. Op een gegeven moment zag ze iets bewegen bij haar auto. “Toen ik dichterbij kwam, zag ik dat het een kat was. Ze kwam heel lief naar me toe,” vertelt Jamylee. Pas toen ze de pootjes zag, werd duidelijk hoe ernstig de situatie was. “Ze zaten vol korsten, pus en bloed. Het zag er echt verschrikkelijk uit.” Jamylee twijfelde geen moment en met toestemming van de staleigenaar nam ze de poes mee naar huis. “Ze bleef de hele weg rustig op mijn schoot zitten,” vertelt ze. Thuis gaf ze haar water en wat te eten. “Ze dronk twee pakjes water achter elkaar leeg. Ze had echt dorst.” Omdat ze niet wist wat ze verder moest doen met de verwondingen, belde ze de dierenambulance.
Medicatie en veel knuffels
Jennifer, dierverzorger in het asiel van Almelo, herinnert zich het moment nog goed. “We kregen een appje dat er ’s avonds een kat binnen was gekomen die extra aandacht nodig had.” De volgende ochtend werd duidelijk hoe gevoelig haar pootjes waren. In overleg met de dierenarts kreeg Tijger pijnstilling, medicatie en natuurlijk heel veel knuffels.
Over de oorzaak van de wonden bestaat nog onzekerheid. “Het vermoeden is een zuur of een vorm van verbranding, maar we weten het niet zeker,” vertelt Jennifer. Ondanks alles viel het gedrag van de poes op. “Ze was hartstikke vriendelijk en lief. Echt een knuffelkont. Je merkte weinig van de pijn die ze had.”
Voor de vinder, de medewerkers van de dierenambulance en het asiel was dit een bijzonder moment. “Dit is waar we het voor doen,” zegt Berry. “Dat je na zoveel jaar een dier weer kunt herenigen met de eigenaar.”
Chippen
Het verhaal van Tijger laat volgens hen zien hoe belangrijk chippen en registreren is. Zonder de registratie was deze hereniging nooit mogelijk geweest. En ook het handelen van de vinder was cruciaal. Door niet weg te kijken en hulp in te schakelen, werd Tijger een tweede kans gegeven.
Het toeval wil dat Fleur al die tijd het pasje en de registratie van Tijger heeft bewaard. Die kon ze gelijk pakken toen de Dierenambulance belde. Maar het paspoortje van Tijger had ze net vijf weken geleden weggegooid. “Ik heb toen mijn auto opgeruimd en vond haar paspoortje in mijn dashboardkastje. Ik dacht: ja wat moet ik hier eigenlijk nog mee?”
Hoe het verder gaat met Tijger, is nog onzeker. Haar herstel zal tijd kosten. Maar één ding is zeker: na jaren van rondzwerven, kan ze nu thuis genieten van haar laatste jaren.
Dit verhaal is geschreven door Lisette Visser van de Lokale Omroep Zeewolde. De LOZ is een van de drie edities van de FMS, samen met Radio Lelystad en de Lokale Omroep Dronten.