De Zeehond heette helemaal geen Zeehond – maar Fedusie

Het is wel het juiste wrak, maar niet de juiste naam. De Zeehond, de Groninger tjalk die eind negentiende de eeuw verging op de plek waar nu Lelystad ligt en die beroemd werd door het menselijke verhaal erachter, heet in werkelijkheid Fedusie. Dat is ontdekt door de Groningse scheeparcheoloog Yftinus van Popta. Ook het jaar van de ramp klopt niet, het is 1882 in plaats van 1886.

Het verhaal van de Zeehond was al langer tamelijk gedetailleerd bekend en ook voor het grote publiek aansprekend. Het wrak werd rond 1970 aangetroffen langs de rand van de vuilstort bij het natuurpark. Daar werd het ook voorlopig geconserveerd en tentoongesteld, maar inmiddels is het te zien in een loods bij Batavialand.

In het wrak werden persoonlijke spullen van het schippersgezin aangetroffen (zoals het hierbij afgebeelde bord) en er werden familieleden opgespoord – onder wie een dochter van het gezin die bij de ondergang van het schip nog niet was geboren. Iedereen had het overleefd.

Maar het werd ook duidelijk dat de schipper en de schipperse financieel geruïneerd waren door het verlies, nooit meer een ander schip hebben gekregen en hun verdere leven in armoede hebben doorgebracht in Amsterdam, waar de schipper arbeider werd in een suikerfabriek.

Het verhaal van de Zeehond is inmiddels vele malen verteld, maar gaat nu dus verder als het verhaal van de Fedusie.

{jcomments on}