Vrijwilligers in woord en beeld: Rita Ros (met video)

Vrijwilligers heb je in alle soorten en maten. Er is één ding dat hen verbindt: zonder hen zouden allerlei maatschappelijke en sociale initiatieven niet bestaan, zonder hen zouden veel sport- en cultuurorganisaties omvallen, zonder hen zou de lokale samenleving veel kleur verliezen. Radio Lelystad zet de komende week een aantal vrijwilligers centraal in woord en beeld. In samenwerking met de Vrijwilligerscentrale van Welzijn Lelystad hebben we vijf portretten gemaakt van inspirerende mensen, om, te laten zien hoe belangrijk vrijwilligerswerk is en hoeveel de vrijwilligers daar zelf uit halen. Vandaag deel 4: Rita Ros.

Je kunt je verloren voelen als je voor het eerst ziekenhuis St Jansdal in Lelystad binnenstapt. Je bent daar tenslotte niet voor je lol, je komt er voor een onderzoek of een uitslag en dat kan behoorlijk spannend zijn. Daarnaast moet je de weg zien te vinden naar de juiste afdeling. Gelukkig is daar dan iemand als Rita Ros, één van de gastvrouwen (er zijn ook gastheren) die je op je gemak stellen en je desgewenst op weg helpen. De plattegrond van het ziekenhuis kent voor Rita geen geheimen.

Lange carrière

Rita heeft al een lange carrière als vrijwilliger achter de rug. ‘Ik heb in de Ankerplaats gym gegeven, ben overblijfjuf op basisschool De Lispeltuut, ben bij twee afdelingen van De Zonnebloem actief geweest, doe vrijwilligerswerk bij Resto Van Harte en draai bardiensten bij Plein 201 van Welzijn Lelystad in Hanzeborg.’ En dat was allemaal in Lelystad, maar ook in Zoetermeer, waar ze woonde voor naar Lelystad kwam, was ze al actief. En nu is ze (ook) alweer lange tijd actief als gastvrouw in het ziekenhuis.

Mensen helpen

‘Ik vind met mensen werken het allerleukste. Daarnaast is het fijn als je iets voor ze kunt betekenen. Mensen reageren vaak verrast als ze ons zien, of als we vragen “Naar welke afdeling moet u? Zal ik u even helpen?”. Of als we ze wijzen waar de rolstoelen zijn en daarbij helpen, of met ze meelopen naar de afdeling waar ze moeten zijn.’

Voldoening

Bij haar komst naar Lelystad 20 jaar geleden ging ze al snel op zoek naar leuke vrijwilligersfuncties. ‘Ik was en ben in de gelukkige omstandigheid dat ik niet betaald hoef te werken, maar wilde me wel nuttig maken en andere mensen helpen. Eerst werd ik gym- en aerobicsdocent in Hanzeborg, want daar heb ik van huis uit een opleiding in gedaan. Maar gelukkig kon ik ook al snel in het ziekenhuis terecht, want dat leek me echt leuk.’ In het Hospice of Respijthuis zou ze niet kunnen werken. ‘Ik heb zoveel respect voor mensen die dat wel doen. Ik zou dat niet kunnen, ik neem alle emoties mee naar huis. Maar hier kun je ook echt iets betekenen voor mensen, op een niet makkelijk moment in hun leven. Het zijn natuurlijk korte contacten die je met ze hebt, maar het is wel waardevol. Je krijgt er veel waardering en dankbaarheid voor en dat is fijn. Dat haal ik eruit. Je neemt een beetje van de spanning weg bij mensen, want een bezoek aan het ziekenhuis is niet niets en dat geeft ook voldoening. Kortom: ik haal er ook heel veel uit voor mezelf. Ik zie dit ook gewoon als werk. Want vrijwilligerswerk is wel vrijwillig, maar niet vrijblijvend.’

Kom in beweging

Voor mensen die twijfelen of ze wel of geen vrijwilligerswerk willen doen, heeft ze dan ook eigenlijk maar één advies: ‘Probeer het! Kom eens kijken! In allerlei sectoren zitten ze omhoog: de zorg, het onderwijs. Kom in beweging. Dat verlicht onze taak ook…’

Geplaatst op 10 december 2022.

{jcomments on}