Gedicht van de week: Park in de zon (George de Koning)
Radio Lelystad plaatst wekelijks een ‘Gedicht van de Week’ van een Lelystedeling. Er loopt namelijk veel dichttalent rond in Lelystad, en dat verdient een podium, ook op onze site. Bovendien is dichten leuk, inspireren de gedichten andere mensen wellicht ook tot dichten en bieden gedichten vaak een andere kijk op de werkelijkheid – bijvoorbeeld een actueel onderwerp.
Het gedicht van de week is van George de Koning. “Ik ben gepensioneerd leraar en woonachtig in Lelystad. Mijn laatste baan was leraar Nederlands in de Bijlmer aan het Amsterdam College Zuidoost in dienst van het ROC van Amsterdam. Via whatsapp verstuurde ik gedichtjes naar Jan en Alleman en kreeg daar doorgaans positieve kritiek op. Dat deed mij besluiten gedichtenbundels te schrijven. Later bracht ik ook nog een roman uit en een verzameling verhalen van mijn studenten. Toen ik met mijn vrouw een zogeheten PPEPtraining volgde (een informatieve cursus voor Parkinsonpatiënten en hun partners) kwam bij mij het idee van het gedicht ‘Park in zon’ op. Ik wil dan hierbij ook een ode uitbrengen aan alle mensen die met die nare, onberekenbare ziekte te maken hebben.”
Park in zon
Ik zit hier in een fictief park
In de zon weg te dromen
Een park in zonlicht, ergens ligt een stijve hark
En ik vraag me af of het ooit wel goed zal komen
Die volksvijand nummer twee
Die trillende handen en armen veroorzaakt
En waardoor een gezond mens bijkans gewond raakt
Wat moeten we ermee
Parkinson wordt de ziekte genoemd
Zeer berucht en zeker niet beroemd
Zijn ook de vele varianten
Wat is dat dan, horen we van alle kanten
Ik zit hier nog steeds in dat fictieve park
In zonlicht na te denken
En probeer als mantelzorger te bedenken
Wat mijn dierbare heeft te verduren
Ik prijs maar de jaren, de maanden, de weken, de dagen, de uren
Waarop alles nog normaal zal verlopen
En toch zijn de twijfels in mijn park in zon geslopen
Wanneer komt de regen
En kan ik er straks nog tegen
Wie dan leeft, wie dan zorgt
Het leven is altijd een strijd, niets is geborgd
Zolang ik met liefde mijn geliefde kan verzorgen
Leef ik vandaag en denk niet meer aan morgen