Radio Lelystad plaatst wekelijks een ‘Gedicht van de Week’ van een Lelystedeling of iemand uit de omgeving. Er loopt namelijk veel dichttalent rond in en rond Lelystad, en dat verdient een podium, ook op onze site. Bovendien is dichten leuk, inspireren de gedichten andere mensen wellicht ook tot dichten en bieden gedichten vaak een andere kijk op de werkelijkheid, bijvoorbeeld een actueel onderwerp. Deze week Nikita Moleveld uit Almere. Zij is een jonge woordkunstenaar die naast poëzie ook verhalen (en boeken) schrijft. Nikita behaalde dit jaar de tweede plaats op de Lelystadse kampioenschappen poetry slam.

Het magische woord

Zwak ochtendlicht door vitrage gordijnen. De resten van gisteren als bloederige dauwdruppels in ochtendgloren. De geur van het verleden klampt zich vast aan de dekens.

Stilte, want de vogels verfloten mijn ideeën en zijn niet gebleven om de schade te bekijken. Verslagen en moe zoek ik naar een glimp van jou, al weet ik je niet te zullen vinden.

Ze zeggen dat het nooit te laat is, maar tijd tikt door en de klok zegt me dat ik getikt ben. Getikt als ik denk alles ongedaan te kunnen maken. Enkel vooruit, niet achteruit besluit hij te werken. De klok met zijn wijzers als wijzende vingers wijzen mij aan als de dader. Ik wilde mezelf bewijzen, maar jij was altijd wijzer.

Je voegde je bij de vogels en vloog met ze weg om niet te hoeven kijken. Alleen voor de rechter, terecht berecht en goede wil schijnt geen goede verdediging te zijn. Goede wil is soms een zwaard, maar nimmer een schild. Want het zijn gevolgen die volgen en je blijven vervolgen totdat je schuldgevoel je daden verraden.

Dan is de vraag wat nu te doen. Abracadabra en hocus pocus zijn al jaren met pensioen. Accio en paralitis zijn enkel fantasie. Dan brouw ik maar een mengsel van sorry en oprechtheid en hoop ik dat je weet dat het me spijt.