Gedicht van de week: Dit land, dat woest en ledig was (Bas Visscher)

Radio Lelystad plaatst wekelijks een ‘Gedicht van de Week’ van een Lelystedeling of iemand uit de omgeving. Er loopt namelijk veel dichttalent rond in Lelystad, en dat verdient een podium, ook op onze site. Bovendien is dichten leuk, inspireren de gedichten andere mensen wellicht ook tot dichten en bieden gedichten vaak een andere kijk op de werkelijkheid, bijvoorbeeld een actueel onderwerp.

Deze week Bas Visscher, 31 jaar, stadsdichter van Urk, daar geboren, deels daar en deels in de NOP opgegroeid, nu Zwolle, achterkleinzoon van dichter Mariap van Urk en erg bezig met de relatie tussen mens en grond. Dit gedicht schreef hij naar aanleiding van 80 jaar Noordoostpolder.

Dit land, dat woest en ledig was

Ik heb deels op de klei gewoond, bevangen door de leegte,

rechte wegen, vergezichten, altijd tegenwind met fietsen,

aarde, stof en bieten rooien, dorpen zonder middenstand

en velden maïs waarin je wonen kon. Een kind nog, werkend

in de zon en kromgebogen, lijf voorover, onkruid wieden,

tering zetten naar de Lange Nering, pionieren, niks te klagen.

Ik heb deels op het leem gewoond, bevangen door de zwaarte

van de duizend jaar traditie, gladweg elkaars lasten dragen,

zomerdagen, leven achter houten gevels, warm van zomaar

samen zwijgen, turen over wat we ooit ‘ons zeetje’ noemden,

gebeten door de hoge heren, niemand komt hier tussenbeide,

klein geluk dat eeuwigdurend, tandeloos en heilig, heilig, heilig is.

Dit land, dat woest en ledig was, heeft altijd twee personen nodig:

één die alles achterlaat, met blote handen dijken bouwt, het land

inzaait en één die niet snel wennen kan, het vuur aanmaakt,

verhalen uit haar schorten schudt. Dan samen zijn en één te zijn.

Geplaatst op 28 februari 2024.

{jcomments on}