Zomaar ineens is hij er niet meer. Noer of is het Nour, ik weet niet eens hoe ik zijn naam moet schrijven, dat zegt misschien al genoeg. Toch was Noer een bekende Lelystedeling, net als de verleden jaar overleden straatmuzikant Saïd. Ze kleurden, net als vele anderen, het straatbeeld van Lelystad.

Je kwam Noer door heel Lelystad tegen met zijn handaangedreven driewieler. Hij hield van ijsjes en van schaken. Het heeft Noer, in zijn te korte leven, zwaar tegengezeten. Als afgestudeerd arts moest hij jaren geleden vluchten uit Afghanistan. Eenmaal veilig in Europa, zorgde een bacteriële infectie ervoor dat hij afhankelijk werd van medische hulpmiddelen.

Zonder familie in Nederland en zonder de mogelijkheid om op normale wijze te integreren, bleef zijn netwerk klein.

Laarstaete

Noer woonde in Laarstaete, zijn uitvalsbasis. Hij was daar de langst verblijvende bewoner. En zomaar ineens is hij er niet meer, overleden en binnen enkele dagen begraven in Arnhem.

Saïd werd verleden jaar helemaal in Limburg begraven. Iets roept om te kunnen herinneren, te kunnen gedenken. Een plek ergens in Lelystad met al die kleurrijke namen van al die bijzondere, maar ook vaak eenzame en soms dak- en thuisloze, mensen die ooit Lelystad kleurden, maar ons helaas ontvielen.

Zo ook Noer.

Charissa Kok is straatpastor en schreef dit stuk namens het straatpastoraat.