Gedicht van de week: Leroy van der Hurk ‘De Ritmische Dichter’

Radio Lelystad plaatst wekelijks een ‘Gedicht van de Week’ van een Lelystedeling. Er loopt namelijk veel dichttalent rond in Lelystad, en dat verdient een podium, ook op onze site. Bovendien is dichten leuk, inspireren de gedichten andere mensen wellicht ook tot dichten en bieden gedichten vaak een andere kijk op de werkelijkheid – bijvoorbeeld een actueel onderwerp.

Het gedicht van de week is van Leroy van der Hurk, beter bekend als ‘De Ritmische Dichter’ van Lelystad. Zijn raps (liedjes) zijn door zijn leven getekend en geïnspireerd. Hij richt, als ervaringsdeskundige van een moeizame jeugd waarin hij met de zelfkant van het leven werd geconfronteerd, vooral op jongeren die hun weg (nog) niet hebben gevonden. En met succes. Hij weet ze vaak in het hart te raken en zo een weg te wijzen.
Zijn toekomst ziet hij rooskleurig. Daarin zijn twee zaken van belang, namelijk het uitbouwen van zijn artistieke gaven als kunstenaar en het zich inzetten voor hulpverlening aan jongeren in de meest brede zin van het woord.|

Hoe dan, je blijft zeggen dat het goed kwam,
Gebaseerd op jezelf en je bloedband
Je bloedverwant heeft een vergrootglas
Verdiend respect ook toen ie nog niet Groot was
Toen die klein was zag je hem over het hoofd
Toen die pijn had, had die zijn pijn verdooft
Veel gesmoked meer dan je aankan
Zo stoned bij iedere aanvang
Aandrang drong aan als voordringer
Span aan rechtszaak, niemand hoort binnen
Intrinsieke motivatie is elementair
Moleculair een genetische bouwsteen
Impopulair want ik kijk door je fout heen
Wat is een fout, misschien was het mijn verwachting

Loyaliteit vanuit het kind dat is diepgaand
Volwassen mensen zien het kind soms niet staan,
Vreemdelingen op de Paden van het kind
Leren te verdragen als een vader die verbind
We praten door de jaren maar de schade die verblind
De blaren die we dragen heb een paar er van geschminkt

Verminkt ik drink ik dronk teveel
Ik snoof gebruikte een hoop verbeeld
Verbeeldingskracht mij hoef je niks te zeggen
Stil vannacht ik wil het er niet over hebben,
Hou maar op ik huil mezelf wel in slaap
Als ik echt zou willen dan nam ik wel mijn wraak
Maar die tijd is geweest vergeven is mijn gift
Ik schrijf door de geest heb benzine in mijn stift
Permanent overleving is een drift
Op perkament de samenleving die verlicht